ភាគទី១ ទោះបីការជិះយន្តហោះឆ្លងទ្វីបខ្ញុំនេះមិនបានគេងគ្រប់ ហើយទោះបីជាពេលនេះគ្រែរបស់ខ្ញុំគឺមានផាសុកភាពបំផុត តែខ្ញុំគ្មានចិត្តចង់គេងទេ។ អ្នកបម្រើមិននិយាយមិនស្តីនោះនៅឈរឆ្កុបមាត់ទ្វារបន្ទប់ មិនហ៊ានឈានចូលមកឡើយ ទុកឱ្យខ្ញុំនៅញញឹមកណ្តាលបរិវេណបន្ទប់ដែលតុបតែងល្អវិចិត្រដោយ សង្ហារិមពណ៌មាសដូចជាសយនា រាជានាសម័យដ៏បរមបុរាណ។ សូរឆ្កែលូ?….. មិនទាន់យប់ស្រួលបួលផង? ឆ្កែស្រុកបារាំងលូថ្មើរណេះឬអ្វី? អ្វីទាំងអស់ស្ថិតនៅក្រោមការសម្គាល់យឺតៗរបស់ខ្ញុំ ហេតុអ្វីក៏វិមាននេះបិទជិត ហើយមានខ្យល់ត្រជាក់ជ្រៀតចូលមកបាន ហើយចូលមកមិនឈប់ឈរ? បង្អួចមិនបើកទេ មានសូរឆ្កែលូមកច្បាស់ម្ល៉េះ? ខ្ញុំឱបដៃព្រោះទទួលអារម្មណ៍ថារងាម៉េចមិនដឹង ប្រុងងាកទៅសួរថាមានម៉ាស៊ីនកម្ដៅដែរ? តែពេលដែលឃើញមុខធ្មឹងរបស់អ្នកបម្រើប្រុសនោះ ខ្ញុំដូរចិត្តឈប់សួរវិញ ហើយបក់ដៃអនុញ្ញាតឱ្យគេនោះចាកចេញ។ ខ្ញុំឈោងដៃទាញទ្វារបុរាណដ៏ធំនោះបិទមកវិញ។ អូខេហើយ! ស្ងាត់ស្រួលណាស់ Selfie ផ្ញើរូបទៅម៉ែមួយសិនឬអ្វី? បង្អួចហាក់ហើប? ខ្ញុំបោះបង់ចោលគំនិតដែលថាថតរូប មកគយគន់ខាងក្រៅបន្ទប់វិញ។ មេឃខាងក្រៅងងឹតណាស់ មានតែពន្លឺផ្លុងៗនៃចង្កៀងរង្វើលៗក្នុងសួនច្បារ។ ទូរសព្ទរោទ៍មក ខ្ញុំបែរមកវិញ ហើយលើកស្តាប់៖ «អាឡូ!» «ខ្យល់ត្រជាក់ណាស់! កុំបើកបង្អួច!» «អូយ! ម៉េចបងឯងដឹងខ្ញុំបើកបង្អួច?» «បងទាយ!» «អូ៎! ចេះទាយទៀតប្តីខ្ញុំ?» ខ្ញុំកំប្លុកកំប្លែងដាក់គេ គេសើចមកយ៉ាងពីរោះ។ ខ្ញុំសម្ងំស្ដាប់សូរសំណើចរបស់គេយ៉ាងមានសុភមង្គល។ សើចអស់ចិត្តទើបបងរិន្ទបន្តមកថា៖ «បងចាំនៅក្រោមណា៎! រៀបចំហើយ យើងមានលាងសាយភោជន៍!» ខ្ញុំសើចក្អឹកៗនឹងសម្តីគេ៖ «Party party ទៅ! លាងសាយភោជន៍អីទេ?» «និយាយខ្មែរពីរោះជាងណា៎អូន!!» គេនេះពិតជាជាតិនិយម បុរាណនិយម និងមានរសនិយមពិសេសខុសគេពេកហើយ [...] ចុចអានភាគទី១ទាំងស្រុង!

ចុច Like Page ប្រលោមលោក Sabay ដើម្បីទទួលបានរឿងថ្មីៗ