- 2018-10-23 07:42:00
- ព័ត៌មាន
ត្រួសៗពីភាពខុសគ្នា ក្រុមល្ខោនខោល៤តំបន់កំពុងអភិរក្សសិល្បៈចំណាស់មួយនេះ
- 2018-10-23 07:42:00
- ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0
ត្រួសៗពីភាពខុសគ្នា ក្រុមល្ខោនខោល៤តំបន់កំពុងអភិរក្សសិល្បៈចំណាស់មួយនេះ
ចន្លោះមិនឃើញ
ទម្រង់សិល្បៈបុរាណល្ខោនខោលដែលរស់រានមានជីវិតបច្ចុប្បន្ន នៅសល់៤វង់ធំៗ គឺ ល្ខោនខោលភ្នំពេញ ល្ខោនខោលខេត្តបាត់ដំបង ល្ខោនខោលខេត្តកំពង់ធំ និងល្ខោនខោលវត្តស្វាយអណ្ដែតខេត្តកណ្ដាល ។ នេះបើតាមសិល្បករល្ខោនខោល និងជាប្រធានក្រុមសិល្បៈយុវជនល្ខោនខោលជំនាន់ថ្មី លោក ហង់ ភូមិរ៉ា បានបញ្ជាក់។
លោកបន្ថែមថា ល្ខោនខោលតាមតំបន់នីមួយៗ មានលក្ខណៈខុសៗគ្នាបន្តិចបន្តួច ទៅលើសម្លៀកបំពាក់ គ្រឿងតុបតែងខ្លួនផងដែរ។ ជាក់ស្ដែង តួសម្ដែងប្រុសមកពីខាងវត្តអណ្ដែត មិនពាក់មុខនោះទេ ដោយគេនិយមផាត់មុខជំនួសវិញ ព្រមទាំងពាក់មកុដ។ មួយវិញទៀត ខាងបាត់ដំបង មិនសូវពាក់គ្រឿងតុបតែងច្រើនឡើយ ។ សម្រាប់ខាងភ្នំពេញ និងកំពង់ធំវិញ មានលក្ខណៈប្រហាក់ប្រហែលគ្នាច្រើន ពោលគឺតួប្រុស តម្រូវឲ្យពាក់មុខ មានគ្រឿងតុបតែងកាយ និងសម្លៀកបំពាក់មានភាពប្រណិត។ ទោះយ៉ាងណា ល្ខោនប្រភេទនេះ សំដែងដោយបុរសទាំងអស់ សូម្បីនាង សិតាក៏ដោយ ហើយអាចលេងបានតែក្នុងរឿង រាមកេរ្តិ៍ ប៉ុណ្ណោះ។
កាលសម័យសង្គមរាស្ត្រនិយម មាន៨ វង់ល្ខោនដែលមានជំនាញ។ ការបង្កើត វង់ល្ខោនខោលតាមតំបន់ ដើម្បីលើកស្ទួយទម្រង់សិល្បៈបុរាណខ្មែរ ដែលកំពុងបាត់បង់ប្រជាប្រិយភាព ឲ្យមានកេរ្តិ៍ឈ្មោះល្បីសុះសាយឡើងវិញ ដែលមហាជនទូទៅមិនសូវបានស្គាល់។ ល្ខោនខោលខ្មែរ ថ្វីត្បិតមានឈ្មោះតែមួយ ក៏ប៉ុន្តែមានលក្ខណៈពិសេសប្លែកៗពីគ្នាទៅតាមតំបន់ ។
សិល្បៈបន្សល់ពីមរតកដូនតាមួយនេះ ហាក់មិនសូវទទួលបានការគាំទ្រខ្លាំងពីយុវវ័យសម័យថ្មីនោះទេ។ ស្ទើររាល់ពេលបង្ហាញម្ដងៗ មានទស្សនិកជនតិចតួចណាស់ ចូលរួមទស្សនា។
គេកត់សម្គាល់ឃើញថា រយៈ ពេលប៉ុន្មានខែមុន នៅពេលថៃបានស្នើអង្គការ UNESSCO បញ្ចូលល្ខោននេះជាសម្បត្តិបេតិកភណ្ឌ ប្រជាជនកម្ពុជាភ្លូកទឹកភ្លូកដី ទៅទស្សនាល្ខោននេះ ស្ទើរគ្មានកន្លែងអង្គុយ ។ លើសពីនេះ លើបណ្ដាញសង្គមវិញ ក៏មានការចែករំលែក និងដាក់ Hastag ល្ខោនខោលជារបស់ខ្មែរ ផងដែរ។ ប៉ុន្តែក្រោយមក សិល្បៈចំណាស់មួយនេះ នៅតែខ្សត់មិនអាចទាក់ទាញអ្នកទស្សនា ឲ្យផ្ដល់ជាកម្លាំងចិត្តដល់អ្នកសម្ដែងបានផុសផុលរយៈ ពេលយូរ៕
